„Włącz się w społeczną pomoc bliźnim.
Otwórz się ku ubogim i chorym.
Użyczaj ze swego.”
Stefan Wyszyński – Prymas Tysiąclecia
|
Stefan Wyszyński – Prymas Tysiąclecia
|
|
|
Powrót do strony
Publicystyka:
Spotkanie po latach Stara Oliwo! Jesteś jak stary człowiek. Nieporadna, zmieniona a nawet zaniedbana. W ogródku mojego dzieciństwa nie ma już bukszpanu, który pamiętał czasy przedwojenne. Nowi lokatorzy pozbyli się go, a może to on ich nie zaakceptował i postanowił odejść? Może usechł z tęsknoty za moją Babcią i za mną, za tymi pięknymi chwilami kiedy jako dziecko bawiłam się w jego cieniu. Po pięknych różach nie ma śladu. Zostały jedynie floksy, które przebiły się przez gęstą, wysoką trawę. Nie ma już śliw mirabelek – pewno przydały się na opał. Na dziedzińcu nie stoi już okazała grusza ani wspaniała jabłoń. Stojąc pod domem dzieciństwa przywitały mnie brudne nie myte od dawna okna a zza szarej firanki zerkała zaniepokojona staruszka, więc szybko odeszłam. Gdzieniegdzie pozostała jeszcze kostka typu „kocie łby”. Ani śladu po dawnych sklepach. Nie ma księgarni, papierniczego ani tego z materiałami. Ich miejsce zajęły lokalne gastronomiczne. Gdzie podziały się pralnia chemiczna, cukiernia „Danusia”, kino Delfin, knajpy: „Oliwska” i „Kameleon”? Pytając w sklepie o kwiaty na cmentarz otrzymałam od sprzedawczyni odpowiedź: „a widzi tu pani jakieś kwiaty?”. Chciała być dowcipna a była po prostu prostacka i chamska. Na Oliwskich ulicach widzi się dużo starszych, skromnie ubranych ludzi. Znalazłam cukiernię, w której na hasło „amerykanka” sprzedawczyni wiedziała co ono oznacza. Park oliwski ma nowe ławki. Wycięto trochę drzew, ale jego urok pozostał. W katedrze Oliwskiej jak na deptaku w Sopocie. Jedna grupa turystów wchodzi, druga wychodzi. Głośne opowieści przewodników, flesze aparatów, jednym słowem gwar. A dla mnie to miejsce szczególne. Zapach starego kościoła przypomniał mi chwile dzieciństwa. Przed Katedrą tak jak dawniej kramy, ale zmienił się asortyment. Teraz są drogie dzieła sztuki lokalnych artystów. Wszystko dla bogatych turystów. Po Katedrze Oliwskiej bardzo ważne dla mnie spotkanie z Babcią Elżbietą i Prababcią Marianną. Idę tam pośpiesznym krokiem. Właśnie dzwonią dzwony, kogoś chowają. Te same alejki, fontanny, bluszcze, mchy, stare drzewa, których nikt na szczęście nie wyciął. Jest jednak coś, co nie przetrwało. Nie ma już nagrobków z niemieckimi napisami. Na całym cmentarzu udało mi się odnaleźć tylko trzy zagubione groby. No cóż, taka jest dola starych, zapomnianych, niechcianych grobów… Ich miejsce zajmują nowe. W ten sposób chyba trochę zmieniamy historię. Ale to tylko taka moja luźna refleksja. Tak naprawdę to chyba nic nie zmieniło się na plaży nad morzem. Te same fale, piasek, muszelki, mewy, statki na horyzoncie. Szum fal działa tak kojąco, wiatr rozwiewa włosy a nogi zanurzane w wodzie w końcu odpoczywają po całym dniu dreptania. W centrum Wrzeszcza, tak jak w Warszawie na ławkach siedzą starsze osoby bezdomne. Też z tobołkami, ale już ciepło ubrane, bo wieczory są bardzo chłodne. Jak bardzo pod tym względem podobne są do siebie wielkie miasta. A w tramwaju linii nr 6 siedzą obok siebie obcy ludzie. Nikt do nikogo nie zagada, co najwyżej tylko patrzą na siebie. Pod tym względem duże miasta też są do siebie podobne. Obcość, brak kontaktu z drugim człowiekiem, a nawet brak chęci do jego nawiązania. © Mirka Widurek Oliwa, 14 września 2019r. Powrót do strony Publicystyka:
|
Polecamy na naszej stronie i u naszych znajomych:
Nasze ostatnie działania:
Rozdysponowaliśmy
POPŻ - działania niefinasowane
POPŻ - działania niefinasowane
Jak to robić? Jak pomagać i wspierać nie stygmatyzując?
Warsztaty dietetyczne 5 lipca 2022r. Krempna, Polany, Myscowa
Lwów - Odessa 29 czerwca - 2 lipca 22'
Debata z organizacjami pozarządowymi o pomocy humanitarnej |
|
Wyślij pocztę do
mwidurek@onet.eu
z pytaniami i uwagami dotyczącymi tej witryny sieci web. |
