„Włącz się w społeczną pomoc bliźnim.
Otwórz się ku ubogim i chorym.
Użyczaj ze swego.”
Stefan Wyszyński – Prymas Tysiąclecia
|
Stefan Wyszyński – Prymas Tysiąclecia
|
|
|
Powrót do strony
Publicystyka:
Jest takie słowo tradycja Minęły Święta Bożego Narodzenia. Wiąże się z nimi nierozłącznie słowo „tradycja”. Pachnące drzewko ubrane w ozdoby, a pod nim prezenty. To na nie czekają przez cały rok dzieci i właściwie ich uwaga skupiona jest głównie na czynności rozpakowywania podarunków. Na stole leży opłatek, bez którego nie wyobrażamy sobie wigilijnej wieczerzy. Dzieląc się nim życzymy sobie szczerze lub mniej samych dobrych i miłych sytuacji. Na talerzu dwanaście potraw gotowanych przez kilka dni to też tradycja tych świąt. No i oczywiście symbol w postaci pustego talerza dla zbłąkanego wędrowca. Niestety to symbol obłudy i fałszu z naszej strony. Przeważająca większość z nas, nawet by nie otworzyła bramy domu, a co dopiero zaprosiła obcego do stołu. Zresztą tak samo było ze Świętą Rodziną. Zamknięte drzwi dla obcych to taka tradycja, którą kultywujemy od wieków. Co innego, gdyby pod naszymi drzwiami pojawił się starszy pan z warszawskiego Żoliborza trzymający kota pod pachą. A może minister od kultury i sportu z widocznym na twarzy make up'em ewentualnie ministra od rodziny z tak potrzebnym na jej twarzy make up’em. Dla nich miejsce przy naszym stole znalazłoby się bez zbytniego wahania, a nasz dom byłby najbezpieczniejszym domem w kraju. Jednak zbłąkany wędrowiec, osoba bezdomna, uboga, uchodźca, homoseksualista, transseksualista nie zostaliby ugoszczeni. A przecież Chrystus odwiedzając nasz dom poddałby nas trudnej próbie i przysłałby właśnie kogoś takiego, a nie wspomnianych politycznych celebrytów. Popatrzmy na siebie surowo i sprawiedliwie. Zamknęliśmy nasze serca na innych, szczególnie tych różniących się od nas wyglądem, kolorem skóry, statusem społecznym, orientacją seksualną, nie mówiąc o poglądach i wyznaniach religijnych. W kontekście wspólnoty Święta Bożego Narodzenia stały się symbolem izolacji, zamknięcia we własnym domu w gronie najbliższych, choć nie zawsze najżyczliwszych. Nasze domy odgradzamy od innych już nie tylko coraz bardziej wymyślniejszymi płotami i bramami przypominającymi fortece. Odgradzamy się mentalnie i świadomie zaprzyjaźniamy się z samotnością. Ona zaś, trzymając nas mocno za rękę doprowadzi jedynie do zguby i nieuchronnej śmierci społecznej. Zapomniałam jeszcze o jednym symbolu tych świąt, dla którego domy wielu z nas są życzliwe. To dla niego bramy domów są otwarte, a gospodarze witają go w drzwiach zapraszając serdecznie do stołu. To oczywiście alkohol. Gościmy go przy dzieciach, na oczach dzieci, które przecież muszą znać najważniejsze symbole naszych świąt. Te symbole tworzą nasze tradycje. Za rok tak samo jak dzisiaj zasiądziemy do świątecznego stołu kultywując je. Znowu pojedziemy po babcię, która na co dzień mieszka w prywatnym domu pomocy społecznej pod Warszawą. Babcia ma Alzheimera, więc nie włączy się w rodzinne kłótnie, gdy rodzinka trochę umoczy usta. Przywożąc ją na te trzy dni poprawimy wizerunek w oczach sąsiadów i spełnimy dobry uczynek. Dobre uczynki też wpisane są w katalog świątecznych symboli. Ksiądz Proboszcz na pewno zauważy nasze zaangażowanie, gdy odwiedzi dom po kolędzie. Grunt to umieć stwarzać pozory i kultywować tradycje. W tym jesteśmy jedyni i niepowtarzalni. To nasza cecha narodowa. No i dobrze, bo teraz wszystko mamy narodowe… Draganowa,
30 grudnia 2020r. Powrót do strony Publicystyka:
|
Polecamy na naszej stronie i u naszych znajomych:
Nasze ostatnie działania:
Rozdysponowaliśmy
POPŻ - działania niefinasowane
POPŻ - działania niefinasowane
Jak to robić? Jak pomagać i wspierać nie stygmatyzując?
Warsztaty dietetyczne 5 lipca 2022r. Krempna, Polany, Myscowa
Lwów - Odessa 29 czerwca - 2 lipca 22'
Debata z organizacjami pozarządowymi o pomocy humanitarnej |
|
Wyślij pocztę do
mwidurek@onet.eu
z pytaniami i uwagami dotyczącymi tej witryny sieci web. |
