„Włącz się w społeczną pomoc bliźnim.
Otwórz się ku ubogim i chorym.
Użyczaj ze swego.”
Stefan Wyszyński – Prymas Tysiąclecia
|
Stefan Wyszyński – Prymas Tysiąclecia
|
|
|
Powrót do strony
Publicystyka:
Żegnaj 2020 roku! Ostatni dzień odchodzącego roku 2020. Ten rok był dla mnie wyjątkowo okrutnym czasem. Niespodziewanie odeszła na zawsze moja Mama. Umarła cicho i spokojnie w swoim domu, na ulubionym fotelu, bez bólu, zbędnych zabiegów medycznych i towarzystwa obcych ludzi. Jej brak to pustka, której nie wypełni niczyja nieobecność. Minione Święta były pierwszymi bez mojej Mamy. W minionym roku zrezygnowałam z tej części swojej aktywności społecznej, która zachwaszczała mój umysł i podpowiadała, by porzucić dotychczasowe wartości. Pozbycie się tego balastu przyniosło znowu spokój wewnętrzny i szacunek dla samej siebie. Razem z Markiem znaleźliśmy czas, żeby dokończyć dzieło naszych ostatnich kilkunastu lat. Będzie nim nowa siedziba Stowarzyszenia Dla Równości. Jeszcze rok, a może dwa i ukończymy prace nad miejscem do spotkań, gotowania i miłego spędzenia czasu poświęconego pomocy osobom potrzebującym wsparcia. Trwa to tak długo ponieważ nie korzystamy z dotacji i grantów, a emerytury mamy takie, jakie mamy… dużo poniżej średniej krajowej. Ten rok był kolejnym okresem pracy na rzecz osób ubogich, bezdomnych i nie zauważonych przez system. To także rok bez wnuków biegających za naszymi domowymi zwierzętami. No właśnie. W sierpniu odszedł od nasz wieloletni domownik, kocur o imieniu KotaKota. Niespodziewanie, po Jego odejściu pojawiła się w naszym życiu kotka-inwalidka Marysia. Marysia codziennie daje nam wiele miłości, uczy pokory i wrażliwości. W tym odchodzącym roku okazało się, że wielu moich warszawskich znajomych to ludzie skupieni jedynie na robieniu kariery, kasy i pielęgnowaniu swojej próżności. Niestety niektórzy koledzy związani z Warszawą też ulegli temu szaleństwu. To młode wilczki i szybko się nauczą zasad watahy. Święta Bożego Narodzenia 2020 spędziliśmy z córką Kasią, córką Adą, wnuczką Zosią i zięciem Mirkiem. Jesteśmy zdrowi, chociaż bolą nas kości od reumatyzmu. Codziennie planujemy dalsze kroki wspólnie z przyjaciółmi, bez których nie byłoby naszych działań. Oni stanowią filar naszej wolontariackiej rodziny. Spoglądając przez okno zastanawiam się gdzie posadzę lilie, których nakupiłam jak oszalała. Nie udało mi się wydrukować bajeczek, bo zabrakło czasu. Zrobimy to na Święta Wielkanocne, które będą już za trzy miesiące. Żegnając ten rok bardzo bym chciała to zrobić w obecności mojej Mamy. To jednak jest niemożliwe więc muszą mi wystarczyć jedynie wspomnienia i fotografie. Mam nadzieję, że w nadchodzącym 2021 roku zobaczę się ze wszystkimi dziećmi i uściskam, dawno nie przytulane wnuki. Przytulanie ich jest dla mnie jak deszcz dla kwiatów w moim ogrodzie. Od jutra będę już starsza o następny rok. Czy mądrzejsza? Tego nie wiem. Ale na pewno sprawniejsza, dzięki prezentowi od córki Kasi. Jest nim wózek do przewożenia kartonów z jedzeniem, który może udźwignąć nawet trzystukilogramowy ciężar. To absolutny bajer! Marzę o takim dla wszystkich naszych „biedronkowców”. Sądzę zatem, że nadchodzący 2021 roku będzie dla mnie lepszy i łaskawszy. Draganowa,
31 grudnia 2020r. Powrót do strony Publicystyka:
|
Polecamy na naszej stronie i u naszych znajomych:
Nasze ostatnie działania:
Rozdysponowaliśmy
POPŻ - działania niefinasowane
POPŻ - działania niefinasowane
Jak to robić? Jak pomagać i wspierać nie stygmatyzując?
Warsztaty dietetyczne 5 lipca 2022r. Krempna, Polany, Myscowa
Lwów - Odessa 29 czerwca - 2 lipca 22'
Debata z organizacjami pozarządowymi o pomocy humanitarnej |
|
Wyślij pocztę do
mwidurek@onet.eu
z pytaniami i uwagami dotyczącymi tej witryny sieci web. |
