Powrót do strony Publicystyka:

 

Dlaczego single?

W ostatnim felietonie pt. „Wiara czyni cuda” podjęłam wątek organizacji-singli oraz takich, które grupują się tworząc federacje i związki.

Jako przewodnicząca zespołu zajmującego się w Radzie pożytku Publicznego sprawami seniorów pragnę nawiązać współpracę z „singlami” i pokazać efekty ich pracy. To bardzo trudne zadanie gdyż te małe organizacje często są pochowane, skromniutko wykonują mrówczą pracę w małych miejscowościach.

Dlaczego właśnie one?

Na podstawie własnego doświadczenia, obserwacji oraz kontaktów osobistych uważam, że to właśnie na ich barkach spoczywa ciężar pracy z seniorami. To członkowie tych stowarzyszeń, często bez wsparcia finansowego, są animatorami w swoich środowiskach. Nie są na etatach. Skromni, bardzo często nie zauważani przez nikogo, sprawiają, że niemożliwe staje się realne. Nie uganiają się za tłustymi grantami. Zadowalając się niewielkimi kwotami dokonują cudów.

To dzięki nim pozamykani od lat po domach seniorzy wychodzą ze swoich skorupek na spotkania, po prostu przychodzą pogadać przy herbatce i ciasteczku. A to już, moim zdaniem, wielki sukces.

Nie mają aspiracji na szpanerskie pokazy mody, goszczenie się przy scenie ze znanym artystą, który za swój występ skosi trzydzieści tysięcy złotych.

Organizacje single pomalutku, po cichutku robią swoje. Ich członkowie w rozmowach są skromni, nie przechwalają się osiągnięciami, o swojej pracy mówią ciepło, z ogromnym zaangażowaniem.

Dlatego właśnie, swoją uwagę kieruję w ich stronę.

A duzi sobie poradzą. Są silni i potrafią rozpychać się łokciami. Oni zawsze wiedzą, gdzie się pokazać, na jakich błysnąć salonach. Oni wiedzą jak zawalczyć o tłuściutki grant, który w części zostanie przeznaczony na wynagrodzenia.

© Mirka Widurek

Draganowa, 16 października 2019