Powrót do strony Publicystyka:

 

Wszechobecna pogarda

Pogarda tu, pogarda tam.

Gdzie nie spojrzymy, jedni gardzą drugimi. Bliska mi osoba mieszkająca w Warszawie nie ukrywa pogardy dla ludzi mieszkających w odległych zakątkach Podkarpacia. Zarzuca im konformizm, to że zgadzają się na wszystko, co proponuje im aktualna władza, że dobrze im w tym socjalnym ciepełku, że liczą na następne „coś plus”. Nie oceniam tych ludzi, każdy ma prawo do wyborów, każdy wreszcie, ma prawo do lepszego życia.

Z drugiej jednak strony, jak ktoś pomaga innym, angażuje się w to, by zmienić ich dotychczasowe, „parszywe” życie, to naraża się na zachowania agresywne. Doświadczyłam tego osobiście od osoby, u stóp której leży tzw. „warszawka”. Każdy z nas ma prawo, ba nawet obowiązek moralny, wspierać osoby będące w potrzebie. Taką grupą niewątpliwie jest spora część seniorów. We wszelkich działaniach na rzecz tej grupy powinniśmy podać sobie ręce a nie wcielać się w politycznych agresorów i wbijać sobie nawzajem pazury.

Agresywne zachowania lepiej zamienić w konstruktywne działania, a jeżeli to nie pomoże, to zapraszam na rekonesans po warszawskich placówkach dla osób bezdomnych. To, na pewno pomoże. Agresja zamieni się w bunt a do tego dopadnie nas jeszcze poczucie bezsilności.

Bunt i bezsilność to interesująca para.

Ciekawe co wyjdzie z tego flirtu.

© Mirka Widurek

Draganowa, 29 października 2019r.