„Włącz się w społeczną pomoc bliźnim.
Otwórz się ku ubogim i chorym.
Użyczaj ze swego.”
Stefan Wyszyński – Prymas Tysiąclecia
|
Stefan Wyszyński – Prymas Tysiąclecia
|
|
|
Powrót do strony
Publicystyka:
Mieszkam na wsi i tak to widzę Od wielu lat żyje i mieszkam na wsi. Sprowadziłam się na wieś ponad dwadzieścia lat temu, pozostawiając wygodne i bezpieczne życie w mieście. Wieś sprzed tych wielu lat to już nie ta sama kraina. Przede wszystkim dlatego, że odeszli rdzenni mieszkańcy, którzy tworzyli niepowtarzalny klimat, byli twórcami i przekazicielami prawdziwej ludowej kultury. Ich potomkowie to niestety już nie to samo. Niepokojące zmiany obserwuje w obszarze przyrody. Potomkowie powycinali stare drzewa. Nie ma już pradawnych odmian drzew owocowych: jabłoni, grusz, śliw i orzechów. Stare drzewa poszły do pieca. Czarny bez traktowany jest jak chwast i zrównywany z ziemią. Wiekowym lipom i bzom skrócono życie, bo ich konary zasłaniały gospodarzom widok. Miejsce tradycyjnych drzew zajęły obce naszemu klimatowi tuje. One nie mają uciążliwych igieł, które jak „psie odchody” trzeba sprzątać. Mało kto wie jednak, że są szkodliwe, bo uczulają i dla astmatyków stwarzają zagrożenie. Tym, którym się udało przeżyć i mają to szczęście to ich liście jesienią grabione są do ostatniego listeczka. Bo liście brzydko wyglądają. Jednak nikt nie myśli o tym, że to one są schronieniem w zimie dla setek żyć tak potrzebnych ekosystemowi. Pierwsze koszenie spalinówkami robi się już w kwietniu, pozbawiając owady dostępu do ziół. Potem „ogrodnicy” sami się dziwią, że ich jabłonie nie są zapylane. Koszenie odbywa się regularnie co tydzień z ogromną szkodą dla owadów. Prace ogrodowe na wsi to ekspansywne grabienie, wycinanie drzew i walka z mieszkańcami ogrodów. No i oczywiście palenie liści, opryskiwanie drzew i traw. Trawy opryskiwane są truciznami, żeby ich miejsce zastąpiły trudne do zlikwidowania chwasty. Niedługo drzewa będą reliktem, a uczniowie będą przychodzili do mojego ogrodu, żeby zobaczyć dąb, lipę, kasztanowca, miodunkę czy jasnotę. Stare drzewa są jak starzy ludzie, mają ważną rolę w ekosystemie tak jak seniorzy w społeczeństwie. Stary, prawie stuletni orzech w moim ogrodzie, miejscami bez kory jest dziadkiem dla młodego orzecha. Przygotowuje go do dorosłego życia, daje mu cenne wskazówki. Bardzo stara szara reneta ma widoczne ślady szczepienia na pniu. W jej dziupli mają schronienie zimą ptaki. Ponad stuletnia grusza jest miejscem zabaw wiewiórek a na jej pniu zawisł drewniany Chrystusik, który czuwa nad naszym domostwem. Naszym ogrodzie rośnie siedemdziesięcioletni klon cudem przez nas uratowany. Wbiły się w niego ostra zęby piły sąsiadów, bo biedak miał pecha i stał w tak zwanej granicy. Został uratowany, a posmarowana maścią ogrodniczą rana zabliźniła się i jest widocznym śladem tego smutnego wydarzenia. Jego korona jest miejscem schronienia dla wielu ptaków, które wiją na nim gniazda. Boję się, że kiedy umrę to nocą, ukradkiem pod osłoną ciemności pseudo ogrodnicy wytną moje stare drzewa, które jesienią zrzucają igły i liście. Jestem pewna jednak, że w moim ogrodzie zamieszka mój duch, który na to nie pozwoli i będzie bronił mojej ogrodowej rodziny. Rodziny, która pamięta moje wszystkie smutki i radości na tej ziemi. Bo najważniejsza w życiu jest rodzina. © Mirka
Widurek
Powrót do strony Publicystyka:
|
Polecamy na naszej stronie i u naszych znajomych:
Nasze ostatnie działania:
Rozdysponowaliśmy
POPŻ - działania niefinasowane
POPŻ - działania niefinasowane
Jak to robić? Jak pomagać i wspierać nie stygmatyzując?
Warsztaty dietetyczne 5 lipca 2022r. Krempna, Polany, Myscowa
Lwów - Odessa 29 czerwca - 2 lipca 22'
Debata z organizacjami pozarządowymi o pomocy humanitarnej |
|
Wyślij pocztę do
mwidurek@onet.eu
z pytaniami i uwagami dotyczącymi tej witryny sieci web. |
