Powrót do strony Publicystyka:

 

Władca i jego świta

Niedaleko wioseczki jest potężne królestwo.

Potęgę swoją zawdzięcza tym, którzy sprawują w nim od lat niepodzielną władzę. Oprócz króla i jego świty, są tam też książęta. Książęta nie zagrażają władcy, są mu całkowicie oddani i bezkrytycznie wykonują jego polecenia. Są dopuszczani do sprawowania władzy na swoim terenie na tyle, na ile pozwala im władca.

Wszyscy spotykają się od czasu do czasu na hucznych imprezach organizowanych przez poddanych. Imprezy organizowane są na koszt poddanych a władcy jedynie uświetniają je swoją obecnością i płomiennymi przemówieniami.

Poddani kochają swojego władcę i książąt. Nawet czasami coś im skapnie z pańskiego stołu. Jak na doborowe towarzystwo przystało rzadko dopuszczają do siebie kogoś nowego. Raczej tego nie robią.

Władca ze swoim dworem toczą wewnętrzne walki o poddanych. Nie widać tego gołym okiem, ale czasami można się o tym dowiedzieć przy kuflu piwa od dobrze poinformowanych poddanych.

Władca z dworem i wyżej postawionymi poddanymi lubią się fotografować bo wtedy ich wizerunek ociepla się i mówimy, że to taki „dobry pan”.

Zdarza się, że dworzanie walcząc o względy władcy robiąc sobie świństwa. Sobie lub komuś, kto jest niewygodny władcy. Za takie działania są nagradzani dobrym słowem, uznaniem lub wspólnie wypitą wódeczką.

Czas leci, władcy się starzeją, tracą wigor, a dworzanie tylko ostrzą ząbki, żeby zająć jego miejsce. Uważajcie zatem, bo władza nie trwa wiecznie. I przyjdzie czas, że trzeba ją będzie oddać.

I co wtedy?

© Mirka Widurek,
Draganowa, 8 grudnia 2019r.