„Włącz się w społeczną pomoc bliźnim.
Otwórz się ku ubogim i chorym.
Użyczaj ze swego.”
Stefan Wyszyński – Prymas Tysiąclecia
|
Stefan Wyszyński – Prymas Tysiąclecia
|
|
|
Powrót do spisu bajek:
Królowa z nierzeczywistej krainy Daleko stąd w pewnej krainie wydumanej i nierzeczywistej była sobie królowa. Miała jak każda królowa piękne suknie, pantofelki na aksamitnych podeszwach, stosy kapeluszy i torebeczek. Miała też koronę jak każda królowa, bez której nie mogła być królową. Korona błyszczała i lśniła blaskiem kamieni szlachetnych i drogocennych kruszców z przewagą złota i platyny. Była bardzo ciężka. Jej ciężar dorównywał ciężarowi odpowiedzialności za bycie królową mieszkańców wydumanej i nierzeczywistej krainy. Na co dzień królowa nie nosiła korony ze względu właśnie na ten ciężar i możliwość pozostawienia jej w jakimś zakamarku zamku. Nie dodałam, że królowa była osóbką niezwykle roztrzepaną i często zapominała gdzie coś położyła. Wtedy wszyscy z jej otoczenia musieli tego szukać poświęcając na tę czynność wiele godzin, a nawet dni. Kiedy królowa spotykała się z poddanymi wówczas zakładała koronę na głowę. Patrząc na nich widziała wszystko w pozytywnych barwach. Dostrzegała jedynie samo dobro, widziała przed sobą uśmiechniętych ludzi, ładnie ubranych, zadbanych i najedzonych. Dobrobyt ludu przypisywała swoim rządom. Cieszyła się, że jest taką dobrą władczynią i jej ludowi niczego nie brakuje. Śmiała się czasem, że chyba tylko ptasiego mleczka. Tak mijały dni, lata i życie królowej upływało w atmosferze radości i zadowolenia z dobrze spełnionego obowiązku. Pewnego dnia jednak wszystko się odmieniło. Spiesząc się na spotkanie z ludem królowa wkładając koronę na głowę włożyła ją odwrotnie. Ostre wypustki zakończone diamentami dotykały delikatnej głowy, a aksamitny toczek wypełniający wnętrze korony skierowany był ku górze. Z tego pośpiechu i roztargnienia nie zauważyła pomyłki. Stojąc teraz przed swoim ludem dostrzegła to, czego nie widziała przez lata. Jej oczy ujrzały biednych , ubogo ubranych ludzi, kobiety ze spracowanymi dłońmi, mężczyzn w dziurawych butach i dzieciaki z brudnymi buziami, w połatanych spodniach i wyświechtanych sukienkach. Patrząc
na nich poczuła dotkliwy ból spowodowany wrzynającymi się w jej głowę ostrymi
krawędziami diamentów. Smutna i zrezygnowana wróciła do zamku. Dzięki jej podarunkowi życie poddanych uległo całkowitej zmianie. Królowa została okrzyknięta przez lud najlepszą władczynią. Poddani kupili za dar od królowej ubrania i buty, dzięki którym mogli podjąć pracę. Dzieciaki czyste i schludne bez skrępowania biegły do szkoły. Przed domami posadzono kwiaty, a w stajniach załatano dziury w dachach. Czasami wystarczy spojrzeć na to samo próbując dostrzec to czego nie chcą zobaczyć nasze oczy. One, bowiem nie widzą wszystkiego. Żeby to dostrzec trzeba patrzeć oczami duszy i wyobraźni. © Babcia
Mirka Powrót do spisu bajek:
|
Polecamy na naszej stronie i u naszych znajomych:
Nasze ostatnie działania:
Rozdysponowaliśmy
POPŻ - działania niefinasowane
POPŻ - działania niefinasowane
Jak to robić? Jak pomagać i wspierać nie stygmatyzując?
Warsztaty dietetyczne 5 lipca 2022r. Krempna, Polany, Myscowa
Lwów - Odessa 29 czerwca - 2 lipca 22'
Debata z organizacjami pozarządowymi o pomocy humanitarnej |
|
Wyślij pocztę do
mwidurek@onet.eu
z pytaniami i uwagami dotyczącymi tej witryny sieci web. |
