„Włącz się w społeczną pomoc bliźnim.
Otwórz się ku ubogim i chorym.
Użyczaj ze swego.”
Stefan Wyszyński – Prymas Tysiąclecia
|
Stefan Wyszyński – Prymas Tysiąclecia
|
|
|
Powrót do strony
Publicystyka:
Strach na wróble W szczerym polu, tuż pod lasem stoi na jednej nodze dziwny jegomość. Nazywają go strachem na wróble. Na głowie ma słomkowy kapelusz, w którym jest więcej dziur niż maku w makowcu. Ubrany jest bardzo modnie. Ma na sobie długą marynarkę, uszytą z różnokolorowych materiałów. Pod marynarką widniej koszula z ogromnym kołnierzem. Dziurawy kołnierz przypomina pajęcze nici. Koszula jest koloru pomarańczowego. Nogę przyozdabiają spodnie zwane potocznie portkami. Czarne portki mają naszyte dwie kieszenie. Są one tak duże, że w każdej z nich zmieściłby się spory zając. Strach na wróble w ręku trzyma wielką miotłę zrobioną z brzózkowych gałązek. Nasz jegomość ma odstraszać ptaki, żeby te nie wyjadały ziaren zboża. Prawda jest zupełnie inna. Żaden ptak się go nie boi. Radośnie fruwają nad jego głową wróble, słowiki i kosy. Siadają na kapeluszu i lekko dziobiąc stracha ćwierkają, świergolają, pipirają trzepocząc przy tym skrzydełkami. Zwabione jego kolorowym ubraniem obsiadują go od kapelusza po spodnie. On też jest z ich towarzystwa bardzo zadowolony. Do tego stopnia, że zaproponował parze słowików miejsce na gniazdo w jednej z kieszeni. Pracowite słowiki naznosiły do niej źdźbła traw, patyczki, mech i uwiły sobie domek. Już niedługo samiczka zniesie jajeczka, z których wyklują się małe słowiczki. Kiedy Pani Słowikowa będzie wysiadywała jajeczka i ogrzewała je swoim ciepłem Pan Słowik będzie przynosił swojej rodzinie małe muszki. Gniazdo w kieszeni stracha jest bardzo bezpiecznym miejscem, bo nie zbliży się do niego żaden kocur, który mógłby zjeść jajeczka. Kiedy na świat przyjdą małe słowiczki to ich ulubionym miejscem do zabaw będzie kapelusz stracha. Bo strach na wróble to wcale nie jest wróg ptaków tylko ich przyjaciel. Przyjacielem jest ten, kto pomaga, podaje nam pomocną dłoń, ale o tym trzeba przekonać się samemu, a nie słuchać tego co mówią inni. Mila i Zosia obiecały, że
zrobią ilustrację do tej bajeczki. © Babcia
Mirka ps. Doszły ilustracje od Mili i od Zosi:
Powrót do strony Publicystyka:
|
Polecamy na naszej stronie i u naszych znajomych:
Nasze ostatnie działania:
Rozdysponowaliśmy
POPŻ - działania niefinasowane
POPŻ - działania niefinasowane
Jak to robić? Jak pomagać i wspierać nie stygmatyzując?
Warsztaty dietetyczne 5 lipca 2022r. Krempna, Polany, Myscowa
Lwów - Odessa 29 czerwca - 2 lipca 22'
Debata z organizacjami pozarządowymi o pomocy humanitarnej | ||||||||||||
|
Wyślij pocztę do
mwidurek@onet.eu
z pytaniami i uwagami dotyczącymi tej witryny sieci web. |
